Horor filmovi

Režija:

Roger Corman

Scenario:

Richard Matheson po priči Edgara Allana Poea

Uloge:

Vincent Price ... Roderick Usher

Mark Damon ... Philip Winthrop

Myrna Fahey ... Madeline Usher

Harry Ellerbe ... Bristol

Radnja:

Nakon dugog puta, Philip Winthrop stiže u kuću Usherovih tražeći svoju verenicu Madeline. Po dolasku, on saznaje da su ona i njen brat Roderick Usher zaraženi misterioznom bolešću: Roderickova čula su postala bolno izoštrena, dok je Madelin postala katatonična. Te večeri, Roderick govori svom gostu o staroj porodičnoj kletvi: kada god je u porodici bilo više od jednog deteta, sva deca bi poludela i umrla užasnom smrću. Kako dani prolaze, efekti kletve dostižu svoj užasavajući vrhunac.

Moj osvrt:

«House of Usher» je prvi film po delima E. A. Poea na kojem su saradjivali Roger Corman i Vincent Price, a njegov uspeh uzrokovao je još 7 filmova po Poeovim delima. Ono što ih sve karakteriše je da su snimani sa niskim budžetom a svi su prava remek-dela horor žanra.

Kada je reč o ovome prvencu, uslovno rečeno «trija» Corman-Price-Poe, karakteriše ga ono što je nekako opšta karakteristika svih ovih filmova: fantastična scenografija i vrhunska gluma Vincenta Pricea.

Jednostavno, ambijent u koji je stavljena radnja filma je odličan, kuća Usherovih nalazi se u beživotnoj sredini, okružena «mrtvim» jezerom, a njen enterijer je takodje fantastičan. Odlika ovih filmova je da i kuće (dvorci) igraju svoju ulogu, to su ogromna, stara, uredjena zdanja, sa obavezno zapuštenim podrumima u kojima se kriju zastrašujuće tajne.

Dakle, ambijent i atmosfera stvorena u filmu, su gotovo bajkoviti. Zatim imamo legendarnog Pricea, koji me je ponovo uverio zašto mi je omiljeni glumac iz horor filmova. Njegova pojava se savršeno uklapa u takvu atmosferu. Šteta je što danas nema takvih «faca» s kojima bi mogli da poistovetite čitav žanr...

I ostala glumačka imena su dobro odradila svoj posao te je dobijen zanimljiv film, što uz odličnu priču koju je prilagodio još jedan majstor svog zanata, Richard Matheson, čini ovaj film obaveznim u repertoaru ljubitelja horora.

Koliko je ovaj film značajan, možda će Vam dočarati podatak da je 2005. godine uvršćen u američki filmski registar kao «kulturološki, istorijski ili estetski značajan».

Ocena:

Filmovi Cormana i Pricea po pričama E. A. Poea:

House of Usher

The Pit and the Pendulum

The Maque of the Red Death

Tales of Terror

The Haunted Palace

The Comedy of Terrors

The Raven

The Tomb of Ligeia

Režija:

Gregory Dark

Scenario:

Dan Madigan

Uloge:

Glen Jacobs a.k.a. Kane ... Jacob Goodnight

Christina Vidal ... Christine

Samantha Noble ... Kira

Luke Pegler ... Michael

Steven Vidler ... Frank Williams

Michael J. Pagan ... Tye

Rachael Taylor ... Zoe

Radnja:

Dok proveravaju poziv iz napuštene kuće, pozornik Frank Williams i policajac početnik, pronalaze brutalno oslepljenu ženu, pri čemu ih napada ogromni psihopata sa sekirom koji ubija početnika dok Franku odseca ruku ali ovaj ipak uspeva da ga ustreli u glavu. Četiri godine kasnije, osakaćeni Frank je premešten i radi kao čuvar u Okružnom kaznenom centru. Frank odvodi grupu delinkvenata u Hotel Blackwell, koji je napušten posle velikog požara, sa ciljem da preurede oštećeni hotel u sklonište za beskućnike, dok bi zauzvrat dobili smanjenje kazni. Tokom noći, jedna od zatvorenica koja ima istetovirane hrišćanske simbole, biva kidnapovana od strane poremećenog serijskog ubice koji sakuplja oči svojih žrtava, dok se ostatak grupe bori za život sa psihopatom sa sekirom.

Moj osvrt:

Prvi film iz WWE produkcije (za neupućene, u filmovima glume najveće kečerske zvezde, u ovom Kane, u drugim John Cena i Stone Cold Austin). Iako sam bio ljubitelj te vrste zabave kao klinac, već sad predvidjam da će filmovi iz te produkcijske kuće imati jako malo uspeha.

Ovaj horor je prilično nezanimljiv, jer obiluje toliko puta vidjenim scenama, a sama priča je veoma neoriginalna jer ko zna koliko puta smo do sada gledali psihopatskog ubicu kojeg je kao dete iskvarila majka verskim fanatizmom?

Sam ubica nema neki poseban modus operandi, on jednostavno ubija svoje žrtve sekirom, kukom, pušta ih da padnu sa prozora i sl. i jedino što ga čini posebnim je nejasnost da li je on u stvari živ ili mrtav, pošto ima veliku rupu na glavi i kada god treba da se pojavi u sceni ( a to znači i da nekog ubije), najavljuju ga muve zunzare koje ga prate. Ja sam to kapirao kao da je on u stvari polutruo, ali se do kraja ispostavlja da nisam bio u pravu.

Likovi su klasični daveži, imamo jednorukog eks-pandura, socijalnu radnicu i grupu delinkvenata koji su dosadni do bola, toliko da nemate posebnog favorita za preživljavanje.

U principu, «See No Evil» predstavlja još jedan slabiji film na mom repertoaru i ništa nećete propustiti ako ga preskočite.

Ocena:

Režija:

Lamberto Bava

Scenario:

Dario Argento, Lamberto Bava, Franco Ferrini & Dardano Saccheti

Uloge:

David Edwin Knight ... George

Nancy Brilli ... Hannah

Coralina Cataldi-Tassoni ... Sally Day

Bobby Rhodes ... Hank, gym instructor

Asia Argento ... Ingrid Haller

Virginia Bryant ... Mary the Prostitute

Anita Bartolucci ... Woman with dog

Marco Vivio ... Tommy

Radnja:

Na televiziji se emituje dokumentarac o grupici tinejdžera koji istražuju legendarnu zabranjenu zonu, u kojoj se nekada dogodila demonska zaraza (Dèmoni). Kada pronadju beživotni leš demona, jedan od tinejdžera uzrokuje njegovo vaskrsnuće i demon se preko televizijskog signala prebacuje u realnost. Nesrećna devojka, imajući rodjendansku žurku u to vreme, biva zaposednuta demonom u toku gledanja dokumentarca i ubrzo, cela zgrada u kojoj živi pretvara se u košmarno mesto...

Moj osvrt:

Očigledan uspeh prvog dela, naterao je autore da ponovo eksploatišu priču iz originala, pokušavajući da naprave zanimljiv film sa gotovo istom pričom, s tom razlikom što su je smestili u ogromni apartmanski kompleks.

Sem toga, praktično je malo promenjeno u odnosu na film koji je stekao kultni status kod ljubitelja horor filmova. Priča je poprilično nepovezana sa nekim nelogičnostima, gluma opet nije na visokom nivou, izbor muzičke podloge je zanimljiv, efekti isti kao i u kecu.

Ipak, to ne znači da film nije ponovio onu zabavnu atmosferu prvog dela, meni je jednostavno bio podjednako zabavan, čak možda i malo zanimljiviji ili da kažem bolji.

Naravno, to ne znači da sam promenio mišljenje da se ipak radi o prosečnim filmovima, bez neke ozbiljnije priče i sa nimalo razradjenim likovima, što po mom ukusu ipak nije dovoljno, da bi se film našao iznad tog proseka.

Naravno, pravi ljubitelji horora moraju imati ovakve klasike žanra u svojoj kolekciji odgledanih filmova, jer danas ćete baš retko videti da se šestogodišnji klinac pretvara u demona, kao i entuzijazam autora ali i različitost od današnjeg šablona po kom se izbacuju novi filmovi.