[američki filmovi
]
06 Maj, 2010 07:53
House of Wax (1953)
Andre de Toth snimio je 1953. godine remake filma "Mystery of the Wax Museum" iz 1933. godine. "House of Wax" je rani primer 3-D filma iz 50-ih, iz perioda opšteg ludila koje je zahvatilo američku kinematografiju koja je postala prosto opsednuta tom tehnikom. De Toth je imao sreće da angažuje Vincenta Pricea za glavnog glumca koji igra profesora Henryja Jarroda, vajara čiji poslovni partner u cilju brze zarade planira da podmetne požar u njegovoj radionici i na ime osiguranja voštanih figura dođe do novca. Jarrod se protivi toj zamisli i dolazi u sukob s njim iz koga izvlači deblji kraj - njegovi "prijatelji" kako naziva svoje kreacije nestaju u plamenu, a sam preživljava s teškim opekotinama, osakaćenog tela i unakaženog lica. Jarrod nalazi pomoćnike i otvara novi muzej voštanih figura, ali ovoga puta za modele bira svoje savremenike.
Sem Pricea, od poznatih glumaca pojavljuje se i Charles Bronson koji igra jednog od pomoćnika profesora Jarroda, ali to mu je jedan od ranih radova i on glumi pod pravim imenom i prezimenom Charles Buchinsky.
Ovaj istinski horor klasik morao bi da pogleda svaki iskreni ljubitelj žanra. On prosto ima mnogo kvaliteta kakvih danas manjka među horor filmovima. Vreme i mesto odigravanja radnje je idealno i veoma verno preneto na platno, a u vezi s tim su i sjajni i scenografija i kostimografija. Priceov izgled je za to vreme sasvim zadovoljavajući, njegovo unakaženo lice i ruke su odlično odrađeni. Scenario je svakako najjači deo filma, jer sama priča jeste morbidna, ali zanimljiva i zabavna, a njena grozota ne leži u hektolitrima krvi, komadanju tela i sl. gadostima. Price je odličan u ulozi poludelog umetnika koji postaje opsednut namerom da nađe odgovarajući model za figuru Marije Antoanete. Film obiluje i scenama vrištanja što je bilo osnovno obeležje ovih starih filmova i što pruža poseban ugođaj prilikom gledanja.
Iako je vernim čitaocima ovog bloga poznato da obožavam filmove Vincenta Pricea, mislim da nisam subjektivan u pohvalama "House of Wax".
[američki filmovi
]
02 Maj, 2010 14:26
May (2002)
Još kao dete, May je bila usamljena devojčica koju su vršnjaci izbegavali zbog ambliopije tj. lenjog oka te je njena najbolja prijateljica čudna i ružna lutka iz staklene kutije koju je dobila za rođendan od bizarne majke. May odrasta u usamljenu i čudnu mladu ženu koja radi u ambulanti za životinje. Ona sreće Adama, postaje opsednuta njegovim rukama i zaljubljuje se u njega, ali kada posle jednog sastanka njeno neobično i bizarno ponašanje dođu do izražaja, on je ostavlja i izbegava. Nakon lezbo afere sa koleginicom sa posla koja se završava takođe neslavno, May shvata da je njena jedina prijateljica lutka te odlučuje da napravi novog prijatelja od najboljih delova do kojih može da dođe.
Kao što se može pročitati, "May" je dosta neobična horor drama (pre svega drama), verovatno pun pogodak za one koji vole drame i psihološke teme. Većim delom, film je veoma dosadan, stalno odlažući početak akcije, ali do kraja se taj utisak popravlja. Čak, nekoliko sati nakon gledanja, i razmišljanja o njemu, sve sam bliži mišljenju da je ovo dobar, a ne loš film. Reditelj i scenarista Lucky McKee od početka do kraja ne odstupa od svog stila i na pomalo umetnički način iznosi ovu bizarnu, skoro pa "frankenštajnsku" priču.
McKeeju u svemu dosta pomažu i sjajna Angela Bettis koja apsolutno briljira u ulozi poremećene May i čija je gluma uznemirujuće uverljiva, zatim Anna Faris koja je takođe veoma dobra u svojoj ulozi i Jeremy Sisto koji igra Adama. Kao što sam pomenuo, sama završnica filma je odlična. Transformacija May u kostim lutke za Halloween je nešto posebno. Svaka čast McKeeju za tako zanimljiv scenario, kao i za sve ono što sledi posle toga, a što ne bih posebno komentarisao zbog eventualnog spojlera. Dakle, ako se odlučite za gledanje ovog filma, pre svega se naoružajte strpljenjem.
[australijski filmovi
]
29 April, 2010 08:02
Last of the Living (2008)
Logan McMillan prihvatio se snimanja ovog novozelandskog zombi filma koji meša elemente komedije i horora. Ovaj, čak i Novom Zelandu, nepoznati entuzijasta snimio je veoma niskobudžetni film, u kom je vešto koristio trikove kako bi se jeftinoća što manje primetila. Ipak, to mu nije pomoglo kada je u pitanju izgled zombija koji deluju dosta jadno što je moja najveća zamerka.
Budžet je automatski sprečio McMillana i da ima na raspolaganju bolju glumačku ekipu što se kod trojice glavnih likova ne primećuje, oni su dosta uverljivi u svojim ulogama, ali je zato glavna glumica očajna i pravi primerak britanskog skrndelja. McMillan, koji je ujedno i scenarista, pokušao je da stvori zabavnu horor komediju, ali po mom mišljenju nije baš uspeo u tome. U principu, priča je sasvim klasična za zombi filmove što je pomalo dosadno, a šale i nisu nešto specijalno.
Ako "Last of the Living" posmatram kao isključivo horor komediju B produkcije, onda film i nije loš, ali iz svakog drugog ugla gledano ovo je veoma prosečan film.
