Maks Rajnhart je bio taj koji je upoznao Šreka sa Fridrihom W. Murnoom (Friedrich W. Murnau), pa ga je režiser angažovao da igra Grofa Orloka u prvoj i jedinoj produkciji kompanije Prana Films: “Nosferatu, Eine Symphonie des Grauens” (Nosferatu; A Symphony Of Horror) – nedovoljno prerušenoj verziji Brem Stokerovog dela “Drakula”. Kompanija je bila primorana da proglasi bankrot posle objavljivanja filma da bi izbegla plaćanje troškove kršenja autorskih prava Stokerovoj udovici, Florens. Uprkos brojnim ulogama vampira Drakule, uključujući Belu Lugošija i Kristofera Lija, Šrekova uloga Grofa Orloka je prosto najavetinjskija, i njegova predstava ćelavog Orloka sa oštrim zubima i zašiljenim ušima ostala je kao jedna od najstrašnijih scena u filmskoj istoriji.
Zbog toga što Šrek nije glumio u filmovima izvan Nemačke, oko njega se stvorilo nekoliko mitova. Posle uloge u filmu “Nosferatu”, glumio je u preko dvadeset filmova kao i u različitim pozorišnim ulogama i zbog toga on nije misteriozna ličnost kao što je ponekad vladalo mišljenje i svakako nije bio vampir kao po ulozi koju je briljantno odigrao Viljem Defo (Willem DaFoe) u filmu “Shadow of the Vampire”. Šrek je očigledno glumčevo pravo prezime. Iako njegovo prezime na nemačkom znači “strah” ili “teror”, i svakako je bio odgovarajući pseudonim za glumljenje Orloka, njegov filmski rad je zapravo ukrstio nekoliko različitih žanrova, komediju i dramu i on nikada nije bio prava horor zvezda na način kako su holivudski glumci bili etiketirani 30-ih i 40-ih godina XX veka.
1923. godine Maks Šrek se pojavio kao slepi čovek u izvikanom filmu “Die Strasse (The Street)” koji je režirao Karl Grune za kompaniju Stern Film. Šrek se pojavio u značajnoj ulozi brkatog slepca koji koristi oči deteta za kretanje. “Die Strasse” je nažalost, jedan od nekoliko retkih filmova u kojima glumi Maks Šrek koji još postoji, a i jedan film koji je nedavno prikazan na godišnjem filmskom festivalu u severnoj Italiji je “Die Finanzen Des Grossherzogs (The Finances of the Grand Duke iz1924. godine), jeftino snimljena komedija snimana u bivšoj Jugoslaviji za koju je čak i režiser Murno, izrazio svoje gadjenje. Maks Šrek se pojavio kao zli zaverenik u priči koja se tiče ozloglašenog finansijera koji želi da promeni idilični raj u profitabilni rudnik sumpora.
1926. godine Šrek se preselio iz Berlina u Minhen ali je nastavio da glumi u filmovima pravo kroz pojavljivanje zvučnog filma. Glumio je u mnogim filmovima, uključujući filmove “Roman einer Nacht (Story of a Night, 1933)” i “Der Tunnel (The Tunnel, 1933)” pre smrti usled srčanog udara, u Minhenu, 26. novembra 1936. godine. Bio je oženjen glumicom Fani Norman (Fanny Normann). Informacije koje postoje o filmskoj kraijeri Maksa Šreka nagoveštavaju da je on napravio samo kratak izlet u horor žanr, ali je zbog njegove glume Grofa Orloka postao trajni deo filmske istorije.
tekst iz A HISTORY OF HORROR
prevod: hororfilmovi.blog.rs
